Help ziet iemand mij?

Hoort iemand mij?

Voelt iemand mij?

Ziet iemand dat ik het zwaar heb?

Misschien begint deze blog een beetje dramatisch maar zo is wel hoe ik me ooit gevoeld heb. Omdat ik veel in mezelf aan het ploeteren was. Ik twijfelde aan mijn gedachten, ik twijfelde aan mijn gevoel. Ik vroeg me af of het leven wel echt zin had, en wat dan het nut was van het leven. En waarom we nare dingen mee moeten maken, waarom er pijn moet zijn in ons leven.

Waarom zou je bewust kiezen voor iets wat niet leuk is? Waarom zou het altijd moeizaam moeten gaan? Waarom kan het nooit vanzelf gaan? Dat waren zo maar een paar gedachtes in de moeilijkste periodes van mijn leven.

En hoe zeer het ook normaal is om te vluchten, of jezelf te verstoppen waren dat wel de meest kenbare momenten in mijn leven. Want pas als alles bij je weg valt, als het lijkt alsof alles omvalt. Dan ga je jezelf vragen stellen, dan ben je klaar voor de weg naar binnen.

Eigenlijk weet je het al

Als ik eerlijk naar mezelf kijk en naar mijn kinderjaren dan wist ik het al. Dan heb ik ergens altijd onbewust zo'n onbestemd gevoel gehad. Ik kon b.v. zo maar emotioneel worden van verdrietige liedjes, en ik kon me zonder aanleiding heel dramatisch voelen zonder dat ik wist waar het vandaan kwam. Maar ik dacht bijvoorbeeld ook altijd dat ik in de gaten werd gehouden. Alsof er een onzichtbare kracht was die mij in de gaten hield.

Daar ga je natuurlijk niet over praten als je kind bent. Ik was al vreselijk druk en m'n ouders vonden mij altijd al dramatisch dus ja dit gaan ze vast en zeker niet geloven! Dus negeerde ik mijn gevoel en is mijn gave langzaam in de vergetelheid geraakt. Het feit dat ik zo chaotisch en druk was, dat kon ik destijds ook nog nergens aan linken. En dat was sowieso in mijn generatie nog niet zo'n ding.

Vanzelf gaan er meer kwartjes vallen

Als er veel heftige gebeurtenissen opstapelen dan kom je vanzelf op dat kruispunt in je leven. En bij mij kwam dat kruispunt vrij vroeg. Ik was amper 22 toen ik mij aanmeldde voor een opleiding mediumschap die mijn leven heeft veranderd. Dat eeuwige zoekende en vragende gevoel kreeg voor het eerst allerlei antwoorden. Dat waren geen antwoorden die ik hoorde maar die ik diep in mijn wezen kon voelen. Toen wist ik.. Dit is niet zo maar... Dit heeft een reden...

En sinds deze dag ergens in 2010 ben ik me als een malle gaan ontwikkelen in alles wat met ziel, bewustzijn en energie te maken had. Het was alsof ik die dag opnieuw geboren ben. Want mijn ziel had al veel jaren op mij zitten wachten. Want ooit komt er een moment dat ook jouw ziel zich wil laten horen.

Wanneer het jouw moment is

Heb jij soms het gevoel dat je in dezelfde cirkel blijft draaien? Dat dezelfde situaties zich blijven herhalen? Dat je moedeloos wordt van mensen en situaties en dat je niet weet hoe je eruit moet komen? Of dat je nu echt graag wil weten waarom jij je altijd anders hebt gevoeld dan anderen?

Of weet je ergens dat jij een 'hoger bewustzijn' hebt, en dat jouw ziel hier niet zo maar is?  Maar hoe voel je dat en hoe kom je erachter? En waarom is het zo moeilijk om onze ziel te voelen? Om die connectie echt te gaan vertrouwen? Want ook als het eenmaal jouw moment is, is het moeilijk een van de hardnekkigste obstakels te overwinnen.

De ratio als overlevingsmethode

Het zal je namelijk niet geheel onbekend klinken dat onze ratio ons niet verder helpt wanneer we onze ziel willen voelen. Onze ratio is überhaupt geen handige combinatie met je gevoel of je intuïtie. Je ratio is er namelijk om je te beschermen, want je hersenen zijn er op gericht gevaar te vermijden. En je intuïtie en je ziel zijn een open veld, net als de connectie met je bewustzijn. Het is een veld zonder kansberekening. En als er één ding is waar jouw ratio goed in is dan is het kansberekening. Je hersenen zijn constant aan het aftasten aan het inschatten en aan het berekenen. Alles om jou veilig te houden.

Vanuit ons oerbrein gezien is deze overlevingsstrategie natuurlijk super handig als je een holbewoner bent. Als je ieder moment door een beer aangevallen wordt, als je constant je gezin beschermen moet. Of bijvoorbeeld moet vechten of strijden om eten te vinden en je letterlijk te overleven.

Hoewel onze wereld niet meer te vergelijken is met die van de holbewoners en de oermensen, is ons brein niet veel verder geëvolueerd. Het wil ons nog al te graag 'veilig' houden en kansen berekenen. Dat is ook een van de redenen waarom het zo lastig is iets te kiezen waar je de uitkomst niet van kan bepalen.

Uiteraard hebben we daar anno 2021 andere redenen en uitkomsten voor dan in de vroegere tijd. Tegenwoordig zit onze kansen berekenen vooral in 'wat heb ik daar aan' en 'ga ik daar wel wat uit leren' of  'brengt dit me wel het resultaat wat ik wil'. Waar we vroeger alleen maar hoefde te rekenen vanuit de hete adem van de beren in onze nek tot de ingang van onze grot.

Dus wanneer verstop jij je niet meer voor de beer?

Want we hebben nu geen beren of grotten meer maar wel andere gevaren. Of eigenlijk beter gezegd kan je het bezwaren noemen. Gevaren die je in je hoofd bedenkt. Risico's die er misschien wel nooit zullen zijn. Maar ja dat brein hé! Dat houdt je zo graag op die veilige plek.

Maar ben je op die veilige plek ook echt veilig? Of houd je jezelf een beetje voor de gek? Inmiddels weet bijna iedereen wel dat groei en verandering niet vaak samen gaan met veilig. Soms mag je juist de onveilige stukken ontdekken zodat je voor jezelf kan ervaren dat je daar heel sterk in bent. Dat je veel beter met 'onveilig' om kunt gaan en dat je zo maar grote sprongen maakt in je persoonlijke ontwikkeling. Omdat je de dieptes niet meer langer schuwt.

Laat daar nou juist de grootste transformaties mee samen komen. En wie er is om je daar doorheen te loodsen? Wie is er om je aan het einde van dit rit weer op te vangen? De liefde vanuit je ziel. De verbinding met jouw gidsen en jouw hogere bewustzijn. Wil je weten hoe dit er exact uit kan zien? Check dan eens mijn nieuwste programma die 4 november van start gaat! 

Beren zal je niet tegen komen, behalve de beren die je zelf op de weg hebt gezet.

P.S. de inhoud van deze blog heb ik geschreven ergens in 2021 maar niet minder waardevol, dus nu 4 jaar later weer de blog in het leven geroepen.